Korte inhoud:

• De wet van 16 februari 1994 tot regeling van het contract tot reisorganisatie en reisbemiddeling is in de reissector en voor elke reiziger een belangrijk maar vaak onbekend instrument. Enkele tendensen vallen bij de toepassing van deze wet waar te nemen.
• Het gemeen verbintenissenrecht is niet weg te denken en dat merkt men in de rechtspraak van de laatste jaren, bijvoorbeeld bij het beoordelen van het ontstaan en het tenietgaan van een reiscontract, bij de toepassing van het bewijsrecht en ook door beroep te doen op een rechtsfiguur als de vertrouwens- en of schijnleer.

• Formalisme in de reiscontractenwet wordt functioneel en in het belang van de reiziger gewikt en gewogen, ook door het Hof van Cassatie, en desnoods opzij gezet. Dat de rechter op zoek moet gaan naar de juiste rechtsregel en deze desnoods ambtshalve moet toepassen mits eerbiediging van de rechten van verdediging is verworven cassatierechtspraak.
• Inzake consumentenrecht, ook in het reisrecht, wordt meer en meer aangenomen dat de rechter op eigen initiatief de consument ter hulp kan komen door hem te wijzen op diens rechten. Dat die rechten niet altijd gekend zijn is geen uitzondering.
• Krachtens Europese rechtspraak moeten bepalingen van nationaal recht van eerdere of latere datum dan de richtlijn zoveel mogelijk worden uitgelegd in het licht van de bewoordingen en het doel van die richtlijn. Dit is nu en in de toekomst het geval in het reisrecht, tenminste voor de pakketreizen.

• De reiscontractenwet wordt in dit boek artikelsgewijs besproken met commentaar en vermelding van relevante rechtspraak en rechtsleer en met reeds een blik in de toekomst. Getracht wordt aldus een leidraad te bieden aan wie geconfronteerd wordt met een reisgeschil of wie beroepshalve dit bijzonder recht dient toe te passen.